Kreeg ik donderdag 11 april 2013 een berichtje via facebook of ik eventueel tijd en zin had om a.s. zondag 14 april een shoot te doen bij Kinki kappers in Rotterdam. Oh? En wat is dat dan? Nou dan heb je een aantal kappers, visagisten plus modellen en die willen graag dat je hun werk fotografeer… dat dus. OK, moet er even over nadenken, beetje kort dag enzo. Wat mag je verwachten? Wat moet je meenemen? Wat verwacht men van jou? Allemaal vragen, zeker omdat het voor mij een eerste keer is om zoiets te fotograferen. Toch maar ja gezegd, je wordt er altijd wijzer en misschien beter van, dat denk ik dan maar.
Nu wist ik van een collega fotograaf dat hij ook wel eens dingen had gedaan voor Kinki kappers. Hem een berichtje gestuurd, met de vraag of hij iets wist van deze dag. Kreeg een bevestigend antwoord van hem, jawel ik moet ook naar Kinki, stuurde hij mij. Dat is dan wel weer fijn, in ieder geval wat bekende daar… naast het model die mij had gevraagd, natuurlijk. Kreeg meneer de fotograaf ook nog even aan de telefoon, ja leuk man, moeten we op een podium staan met zo’n 600 man publiek… WAT? Wat zeg je nu allemaal?? 600 man publiek? Podium? Daar weet ik niks van? Mij is daarover niks gezegd? Maar wat bleek, meneer moest in Utrecht zijn voor een Kinki bijeenkomst, en dat was idd met publiek enzo. Maar ik  moest in Rotjeknor zijn, pfffff gelukkig. Vind het niet erg als er mensen meekijken, maar 600 is toch een beetje veel.

Zondag beloofde een mooie dag te worden, en gelukkig was dat ook zo. Konden dus ook eventueel naar buiten gaan voor wat fototjes. We hadden afgesproken dat we elkaar bij kinki zouden ontmoeten. En het was ook een mooie dag, bij Kinki was het al behoorlijk druk met fotografen, visagisten, modellen en kappers. Van alles wat liep daar, er was ook nog een oude hockey maat van mij aanwezig als zijnde fotograaf. In eerste instantie herkende ik hem niet, maar later ging het mij dagen. Hij was trouwens ook mijn eerste manelijk model wat ik heb gefotografeerd. Toch wel weer leuk.

Onze kapper hoefde eigenlijk niet veel te doen, meneer was al klaar. En ons model (Astrid) had zelf haar visagie verzorgd, en dat doet ze altijd geweldig, heerlijk extreem, daar hou ik wel van. Stop making sense zullen we maar denken. Meneer de kapper had een slang geregeld zodat Astrid hiermee op de foto zou kunnen, altijd leuk toch? Een slang? Gelukkig geen spin, een slang kan deze jongen wel aan. Hopelijk Astrid ook, ze was wel een beetje nerveus, maar dat moest wel gaan lukken. één probleem, de slang was er nog niet, deze moest even uit Zeeland komen. Oei, en dat even duurde best lang. Ondertussen nog een ander model gefotografeerd, alleen zij wilde gewoon rechttoe rechtaan foto’s. OK, dat kan ook, no problem.

Na een paar uur wachten kwam onze slang eraan. Mooi beessie, dus de shoot kon beginnen. Nog even een kappers tafel kapot gemaakt, ik dacht dat je die wel kon verplaatsen, niet dus. De eigenaar was even niet zo blij met mij, sorry had ik niet zo bedoeld.
Maar dan eindelijk konden we gaan schieten. Nu heb ik al heel wat shoots met Astrid gedaan, dus de shoot ging heel erg makkelijk. We voelen elkaar prima aan, dus er kon maar weinig mis gaan. Toch nog wat publiek om me heen, en er werd goedkeurend gekeken hoe wij beig waren. Tuurlijk trok de slang ook heel wat aandacht, maar men stond toch echt te kijken hoe ik bezig was….toch?
Daarna was het klaar. Binnen een uurtje hadden we de foto’s geschoten, volgens mij was iedereen er blij mee, dus ik ook. Erg leuke dag, bijzondere mensen weer ontmoet. Smaakt naar meer, maar helaas tot op heden, niks meer gehoord. Beter die tafel gewoon laten staan, wijze les voor een eventuele volgende keer.